Κάστρο (Castelo de São Jorge)
Τι κάνει το Κάστρο του Άγιου Γεωργίου ξεχωριστό;
Αυτό το κομμάτι της πόλης είναι το αγαπημένο μου! Γεμάτο στενά και φιδίσια δρομάκια, πετρόχτιστα και σκούρα, βουτηγμένα στο σκοτάδι του χρόνου τόσο όσο χρειάζεται να με τρομοκρατήσουν και να με ταξιδέψουν. Αν προσπαθήσω να βρω λέξεις για να εκφράσω το συναίσθημα και την ενέργεια του τόπου που αποκόμισα θα ήταν οι εξής :
Η περιοχή του Καστέλο αποτελεί τις αξίες των αναμνήσεων των αρχαίων χρόνων.
Το κάστρο του Αγίου Γεωργίου είναι ξεχωριστό γιατί
- είναι γεμάτο από παγώνια
- χαρίζει μια μαγική οπτική 360 μοιρών της πρωτεύουσας της Πορτογαλίας
Χωρίς GPS γίνονται οι καλύτερες γνωριμίες
Καθώς κατευθυνόμουν προς το κάστρο του Αγίου Γεωργίου ή μάλλον έτσι νόμιζα, συνειδητοποίησα με μια εξονυχιστική ματιά πως ήμουν ολομόναχη. Ψυχή δε κυκλοφορούσε στα στενά ανηφορικά καλντερίμια, πράγμα ανησυχητικό μιας και κατευθυνόμουν προς τουριστικό “σταθμό” και ο κόσμος που συρρέει προς την ίδια κατεύθυνση ήταν σύνηθες φαινόμενο.
Κλασικά, είχα χαθεί! Το κάστρο του Αγίου Γεωργίου άφαντο…Βλέπεις, δε χρησιμοποιώ ποτέ GPS στα ταξίδια μου ή μάλλον το χρησιμοποιώ μόνο σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Προτιμώ να ρωτήσω κάποιο ντόπιο, μια γνωριμία που μπορεί να οδηγήσει ίσως και σε μια χρόνια φιλία. Ποτέ δε ξέρεις…
Στην προκείμενη περίπτωση, συνέχισα να περπατάω και να περπατάω, ανηφόρα την ανηφόρα μα τελειωμό δεν είχε. Το πρόβλημα μου όμως δεν ήταν η ανοδική πορεία αλλά ότι δεν υπήρχε ζωτικός οργανισμός πουθενά γύρω μου ώσπου στο τέλος του δρόμου είδα μια φευγαλέα σκιά. Άνθρωπος ω, ναι!
Ιστορία ενός αγνώστου
Έτρεξα να τον προλάβω. Ήταν ένας κύριος γύρω στα τριανταπέντε, μικροκαμωμένος, με γλυκά χαρακτηριστικά κρυμμένα πίσω από ένα ζευγάρι μεγάλα τετράγωνα γυαλιά. Εν τέλει, είχε χαθεί και αυτός. Τι τον έφερε, όμως, στη Λισαβόνα; Είχε έρθει να βρει λέει χαμένους συγγενείς. Είχε χάσει τη γυναίκα του, έκανε μια απαίσια δουλειά αλλά με γερές απολαβές την οποία αποφάσισε να παρατήσει και να γυρίσει τον κόσμο!
Πόσοι αποφασίζουν να παρατήσουν την δουλειά τους και να γυρίσουν τον κόσμο; Ήδη είχα γνωρίσει άλλους στο παρελθόν με την ίδια δυσαρέσκεια ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους κάθε φορά που ανέφεραν το παρελθόν! Είχαν όμως και την ίδια ανακούφιση που μιλούσαν γι’αυτό σε παρελθοντικό χρόνο σε ένα μέρος μακριά από τον τόπο τους σε μια παντελώς άγνωστη κοπέλα από την Ελλάδα.
Αυτός είναι και ένας από τους πολλούς λόγους που λατρεύω τα ταξίδια. Είσαι ανοιχτός να γνωρίσεις κόσμο, κόσμο που μπορεί να μη θυμάσαι το όνομα του, να μη τους συναντήσεις ποτέ ξανά όμως γνωρίζεις πως υπήρξε μια καλή συντροφιά να βρείτε το σωστό δρόμο για το κάστρο του Άγιου Γεωργίου και να μοιραστείτε ένα παστέλ δε νάτα (pastel de nata).
Ας επιστρέψουμε, όμως, πίσω στο κάστρο. Για την ακρίβεια θα πρέπει να στροβιλιστούμε προσπερνώντας 15 ολόκληρους αιώνες και να προσγειωθούμε στον 6ο αιώνα! Τότε γεννήθηκε το κάστρο και από τότε στέκεται στο λόφο με τους 18 πύργους του. Το παρελθόν της Λισαβόνας συμπεριλαμβανομένου κατακτητών, σεισμών και ολέθριων ασθενειών καταγράφονται στο μουσείου του κάστρου που σε περιμένει εκεί.
Παγώνια, οι προστάτες του κάστρου
Τα παγώνια που βολτάρουν ελεύθερα και ανενόχλητα μέσα στο κάστρο σε συνδυασμό με τη θέα του ποταμού Τάγου και ολόκληρης της πόλης που απλώνεται στα πόδια σου, δε μου δίνουν άλλη επιλογή από το να σου το προτείνω. Αξίζει μια επίσκεψη!
Αν σκέφτεσαι να πας στο Κάστρο του Αγίου Γεωργίου και θες οποιαδήποτε πληροφορία ή βοήθεια, μη το σκέφτεσαι, στείλε μου!
